دیوار نوشت های آلاء

امام سجاد (ع) در دعای 47، فراز 121

وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السّلَامُ فِی یَوْمِ عَرَفَةَ - وَ اشْفَعْ لِی أَوَائِلَ مِنَنِکَ بِأَوَاخِرِهَا، وَ قَدِیمَ فَوَائِدِکَ بِحَوَادِثِهَا، وَ لَا تَمْدُدْ لِی مَدّاً یَقْسُو مَعَهُ قَلْبِی، وَ لَا تَقْرَعْنِی قَارِعَةً یَذْهَبُ لَهَا بَهَائِی، وَ لَا تَسُمْنِی خَسِیسَةً یَصْغُرُ لَهَا قَدْرِی وَ لَا نَقِیصَةً یُجْهَلُ مِنْ أَجْلِهَا مَکَانِی.

نیایش، در روز عرفه - و در حق من، رشته ی نعمت های این جهان و آن جهان و رشته ی فواید دیرینه و تازه را پیوسته گردان. و چندان عمر مرا دراز مکن که به سبب آن، سنگدل شوم.و مرا چندان به سختی و ناگوارایی دچار مکن که بزرگی و خوشی و سرزندگی ام را از میان ببرد و مرا به حقرتی که قدر و منزلتم را بکاهد، یا به عیب و نقصی که با آن جایگاه خود را نشناسم، گرفتار مساز