از منفی نگری بدم میاد!
از فضولی تو زندگی مردم و سرک کشیدن و قضاوت کردن هم همینطور:(
ولی انگار این روزا دارم همین کار و میکنم!
راجب ادم های اطرافم مینویسم!
چند وقتیه عجیب دارم به تربیت بچه فکر میکنم
به بچه های اطرافم نگاه میکنم و روش های تربیتی و پدر مادرها...
به تربیت نسل خودمون بچه های هفتادی که همیشه مظلوم بودن تو تاریخ:|
یادمه یه دهه شصتی تو سن و سال من خیلی عزت و احترام داشت و روش خیلی حساب میکردن ولی یه هفتادی25ساله رو حساب نمیکنن=)
خیلی مسولیتی بهمون نمیدن....
بگذرد!
سعی میکنم از خودم بنویسم و از شیوه تربیت پدر مادر خودم و خودم و انالیز کنم! خدایا ببخش
پیامبر یه حدیث دارن که مانع خیلی از قضاوت های من شده
دررعجبم از کسی که خار را در چشم دیگران میبیند و شاخه را در چشم خودش نمیبیند!!!
مواظب شاخه های تو چشم خودم باشم!
